We hebben weer een job!

Lotte: Na Guatemala zijn we meteen doorgereisd naar Honduras want we moesten ook onze visa weer vernieuwen. We besloten om direct richting the brewery bij lago de yojoa te gaan zodat we de baas persoonlijk konden spreken.
Toen we daar aankwamen werden we vriendelijk ontvangen door de huidige Mexicaanse manager. Toen de baas aankwam stelden we ons voor maar hij zei dat hij heel moe was die dag want hij was gaan shoppen in het Noorden van het land. Hij zou de volgende dag in de namiddag met ons spreken.
Hij vertelde ons dat we zijn kaykak konden gebruiken om het meer uit te checken en hij zou ons ook met de auto brengen. De volgende dag had hij geen tijd dus ja daar ging ons plan. 's middags was hij er ook niet dus we kregen er een raar gevoel bij. We zagen hem dezelfde avond en toen vroegen we om een gesprekje want de volgende dag zouden we vertrekken. Hij freakte een beetje uit en zij dat hij eerst met zijn vriendin ging eten omdat hij die bijna nooit zag... Ok nu begonnen we ons toch zorgen te maken! Dus hebben we wat gegeten en dergelijke en wachtte we tot hij klaar was.
We hadden al bijna beslist dat we het niet meer wouden doen maar dat we hem toch even wouden spreken.
Uiteindelijk kwam hij ons halen voor het gesprekje en het werd een gesprek van 2 uur ipv de 30 minuten dat we gedacht hadden dus het was superleuk. Misschien had hij een slechte bui ofzo... of misschien waren we te bevooroordeelt omdat het een Amerikaan was ik weet het niet.
Hij zei dat hij ons verkoos boven de andere sollicitanten omdat we meer ervaring hadden en dat we de 20ste konden beginnen! Ramon had nog niet direct werk maar hij zou misschien tours kunnen gaan begeleiden.

Dus we hebben het er nog een maandje van genomen en zijn naar de plekken geweest die we nog niet hadden gedaan.
Eerst zijn we naar Utila gegaan waar we al zoveel over gehoord hadden maar zelf nog nooit naartoe gegaan waren. Het staat bekend als een duikersoord met het tweede mooiste koraalrif na Australie. Het trekt dus een jong publiek aan en je kan er veel zuipen. Utila ziet zichzelf niet als deel van Honduras maar wel als een Caraibisch eiland. Het is een heel klein eiland en je vindt er veel verschillende culturen. De Garifunas uiteraard, Latino's, en afstammelingen van de Engelse piraten. Niet om kortzichtig te zijn maar het was zo bizar om blanke mensen Caribisch Engles te horen spreken. Heel interessant! Het eiland heeft ongelooflijk veel voertuigen die eigenlijk helemaal niet nodig zijn en het stikt stikt van de toeristen! Vooral duiktoerisme. We hadden verschillende gesprekken met veel mensen die er al een tijdje verblijven ze gaan meestal enkel naar Utila en niet naar het binnenland tenzij om van de luchthaven naar het eiland te gaan natuurlijk.
Soit ik heb er mijn padi gehaald omdat het dan toch zo goedkoop is die kans krijg ik niet snel meer. Mijn leraar was een typische werknemer van de duikfabriek, helemaal niet enthousiast en hij ging heel snel door de cursus heen. Bij de mijn fundives is Ramon ook meegegaan en HOU JE VAST we hebben een whaleshark gezien, dotted eagle ray, kreeften, schorpioenvissen, lionfish, slangvisjes noem maar op het was fantastisch!!!
Ook zijn we op zoek gegaan naar de grot van de oude piraat Captain Morgan die we na een flinke jungle tocht hebben gevonden.
Nadien ginen we naar Tela, een plaats die heel erg aan het opkomen is maar we vonden er niet zoveel aan.
Vervolgens gingen we terug naar San Pedro Sula want daar zouden we samen met Maria naar metalbands gaan kijken. Het was heerlijk om weer even metal te horen! 4 uur het eigenlijk zou beginnen ging het eindelijk van start. Het was fantastisch!! Wegens headbangpijnen zijn we nog twee dagen in San Pedro gebleven.
Toen dartelten we richting La esperanza een stadje hoog in de bergen waar het vrij koud was.
We gingen de uitdaging aan om de gevaarlijkste stad in Honduras te bezichtigen.
(Ramon):
Aangekomen in Tegucigalpa boekten we een hotelletje in het centrum en een paar uur later stond ik een sigaretje te roken op straat.
Plots zie ik zo´n 15 meter verderop in de drukke winkelstraat een wat oudere man van achteren aangevallen worden en zijn keel wordt vliegensvlug opengesneden.
Hij valt dood neer en wat omstanders staan nuchter te kijken.
2 min. later komt er een politie pickup aangereden, ze gooien de man achterin en rijden met gierende banden weg.
De omstanders vervolgen schouderophalend hun weg en op het zelfde moment begint breekt aan mijn linkerkant een gevecht uit tussen wat zwervers.
Ik doof mijn sigaret en snap waarom deze stad bekend staat om zijn criminaliteit.
De hotel eigenaar waarschuwde mij ook vingerschuddend niet op straat te gaan na 21.00 uur.
Verder een hele toffe stad waar we enkele dagen zijn verbleven.
daarna zijn we afgedaald naar de Pasifische kust van Honduras.
Het armste en heetste gedeelte van het land.
We besloten het eiland Isla El Tigre te bezoeken.
Dit was tevens de bijnaam van de bekende piraat Francis Drake die hier zijn thuis basis had.
Een fantastisch vulkanisch eiland met zwarte stranden en geheel niet toeristisch.
Ook bezochten we de grot waar de piraat zich had schuilgehouden en zijn er enkele dagen gebleven.
Dan was het tijd om weer terug te keren naar onze toekomstige baan bij D&D Brewery aan het meer.
Wat enkele dagen weer in Tegucigalpa verbleven en aangekomen bij D&D waar we hartelijk ontvangen werden door onze toekomstige collegas.

We hebben heerlijk een eigen prive vertrek en de omgeving is magisch.
6 verschillende bieren op tap, heerlijk eten en een vrije sfeer.
Lotte is manager en ik doe de tours en ben in leiding van de activiteiten.
In de eerste dagen hebben we al een immense waterval gevonden en zijn we flink gaan hiken in de bergen.
We zitten in de bergen(650m) aan de rand van het grootste vulkanische meer in Honduras.
´s Avonds kan het best frisjes worden met zo´n 10° en overdag is het lekker warm.
We hebben een kampvuur elke avond en goed bier dus erg veel last heb je er niet van.
Voorlopig zijn we nog wel even bezig met het verkennen en hiken van de omgeving voordat we gasten kunnen voorlichten wat er hier allemaal te doen is.
Ook komen mijn ouders over ongeveer zo´n zes weken even binnenspringen, Lennart in Guatemala opzoeken en de magie van Honduras in zich opnemen.
Dat gaat ze niet tegenvallen en we kijken er erg naar uit.

Dus voor de komende zes maanden wonen en werken we hier.
Check mijn facebook voor foto´s als je nieuwschierig bent en kom gerust eens langs.
Met veel liefs een biertjes in de lucht,

Lotte & Ramon

"Proost"