Back in Guatebuena!

Alweer even geleden inderdaad maar we zitten nu op een plaatsje waar we niet veel internetconnectie hebben...
Na afscheid van Lennart en Teun genomen te hebben zijn we met zijn tweetjes doorgereisd naar Ciudad Del Carmen maar dat was niet zoveel, nadien gingen we door
naar Campeche een oud piratenstadje vol met kastelen en forten van de Spanjaarden. Die katholieken die zichzelf zo superieus voelden hebben de mayas in het
gebied hun eigen tempels laten afbreken EN daarna moesten ze met deze stenen onnozele kerken gaan bouwen. Verschikkelijk!

De volgende halte was de Chichen Itza we zaten nu in Yucatan of zeg maar het toeristische deel van Mexico met heel veel gringos. Na onze entree kaartje
betaald te hebben moesten we weer even wennen aan de vele Amerikanen dus bij de eerste piramide gingen we zitten om een sigaretje te roken. De bewaking
kwam op ons afstormen en verzochten ons de ruines te verlaten! We moesten in gesprek met de directeur en die besloot dat we er niet meer in mochten.
We hadden het verbod teken voor het roken niet gezien en nu waren we criminelen. Alle ingangskaartjes betaald en nog niet eens deftig binnen in het park
werden we verzocht de ruines te verlaten. Even later aan de uitgang gaf een Mexicaan ons de raad om ins te vermommen en de andere ingang tot de ruines te nemen.
Om 11u zouden er grote toeristenbussen komen dus hebben we dit gedaan en hebben gelukkig toch nog heel het park kunnen zien. We zijn voorbij dezelfde directeur
gelopen die ons eerst had buitengesmeten en die merkte niets. Een verkopertje herkende Ramon en had heel het schouwspel aanzien en kwam niet meer bij van het
lachen. Toch wel handig zoveel gringos in de ruines!! Zo zie je maar alles heeft zijn voordelen.

Na dit wereldwonder bezichtigd te hebben gingen we via Cancun door naar Isla de la mujeres. Een eilandje een beetje van de kust van Cancun. Op weg naar
daar zagen we de kuststrook van Cancun, compleet volgebouwd met resorts waar je U tot de 20ste tegen kan zeggen! Bah. Isla de la mujeres stond omschreven als
een hippieplaatsje in onze guide van 7 jaar geleden. Toen we aankwamen merkten we dat de tijd echt niet blijft stilstaan. Overal best prijzig en hier en
daar was er al een resort aanwezig maar het viel toch nog mee. Heel leuk eilandje! Gezien het slechte weer vertrokken we al weer snel naar Chetumal
om vandaar naar Palenque te gaan. Na 3 uur liften besloten we toch maar de bus te nemen.
In Palenque deden we nog een overnachting om de volgende dag om 6u te vertrekken richting Flores om Lennart een bezoekje te brengen. Het was fijn
om terug in Guatemala te zijn en we hadden een enorm welkom thuis gevoel. De mensen waren veel vriendelijker we zaten terug op een hobbelbus met veel te veel
mensen, kippen en kalkoenen aan boord, mmmhhh zaaaalig!!!!

Na drie dagen in Flores bij Lennart gezeten te hebben die daar een goed betaalde job had(Hij verdient verdomme meer dan wij ooit gedaan hebben tssss) en we wisten
niet echt waarheen we zouden gaan dus uiteindelijk besloten we naar Rio Dulce te gaan om Arjens boot te gaan bezichtigen.
De deal met Arjen was dat als wij in Rio Dulce waren dat we van zijn boot gebruik mochten maken. Dus wij dachten lekker naar daar dan even hallo zeggen tegen
Chris en Dani van de roundhouse op de rivier en dan leren zeilen. We stuurden Arjen dat we waren aangekomen maar geen reactie, wat raar is want hij spendeert
heel wat uren achter de computer! Dus de volgende dag hebben we even gechat en blijkbaar besliste meneer op dat moment dat hij het niet meer zag zitten.
Wij waren hier zwaar van aangedaan want kwamen speciaal terug voor die boot. Eerst zei Arjen sorry en nadien begon hij heel onredelijk te worden, wij die toch
wel redelijk bleven in mijn ogen (Ramon was aan het chatten) hebben gewoon gevraagd waarom hij ineens op alles terug kwam en gezegd dat we dat heel oneerlijk
en onredelijk vonden. Het is ook in zijn voordeel als wij op de boot letten maar neen. Voor hij offline ging kregen we in drukletters: F U op het scherm.
Ik moet wel zeggen dat ik dat heel kinderachtig vind voor een dertiger maar ja wie ben ik?
Dus we besloten bij Chris en Dani te blijven waar we al zaten. Ramon kon helpen met het timmermanswerk en ik kon Dani helpen met het huishouden en de gasten
te verzorgen.(we krijgen drie maaltijden per dag en gratis overnachting en mogen zo lang blijven als we willen)
We hebben ook allerlei mails rond gestuurd voor werk en hebben een afspraak bij een van de marinas(waar de zeilers met hun boot even kunnen uitrusten)
het is weer helemaal iets anders. Na het leven op deze magische rivier zijn
we toch heel veel van het water gaan houden... Dus wie weet...

Even over de rivier. Hij ligt tussen Livingston en Het stadje Rio Dulce, boaters komen hier voor de hurricane season wat nu is, want het is een van de veiligste
plaatsen. Het stadje op de rivier waar wij zitten heet La Pintada en is bewoond door enkel Quiche mayas (en wij natuurlijk). Er komt hier ook geen politie.
De politie van Livingston is een keer hierheen gekomen en die hebben de narcos (dealers en mensen die het voor het zeggen hebben op de rivier) gekidnaped toen er
versterking kwam uit Puerto Barrios hebben ze ook deze agenten gekidnaped uiteindelijk werd het leger ingeschakeld dewelke beschoten werden.
Sindsdien komt er geen politie meer op de rivier.
De verschillede dorpjes hebben dan ook allemaal een stamhoofd die in rechtstreeks verband staat met de narcos. Ja corruptie is een systeem dat heel goed werkt
hier. Wij hebben uiteraard niet veel te vrezen tenzij we ons in het deal milieu gaan moeien maar dat is niet echt ons plan natuurlijk.
Buiten de lokale bevolking zijn hier ook verschillende buitenlanders die op de rivier wonen. Zo werden we door een van hun uitgenodigt naar een lokaal feestje
in een ander dorpje. `s Avonds namen we de boot naar het dorpje (man deze rivier is prachtig in de nacht!!). Aangekomen waren wij 4 de enige gringos. Na
5 minuten werd er met bierflesjes gegooid ik draaide me om en zag onze chauffeur met zijn gezicht vol bloed en een andere gringo met een stuk bierflesje in
zijn hand en Ramon op zijn rug om ze uiteen te halen. Dus de enige gringos die er waren hadden een serieus gevecht... man man we schaamden ons dood want natuurlijk werden we ermee geassocieerd. We
zijn dan onmiddellijk naar huis terug gekeerd en babbelden nog na. NJa... gekken mensen vind je overal vrees ik. Dus dat was ons eerste feestje op de rivier.

Zo dat was het weer even voor nu!

Er staan ook nieuwe fotos op mijn facebook, veel ruines ;-).