Tot zover Statia
Door: rodijk
Blijf op de hoogte en volg Ramon
06 Mei 2011 | Nederland, Amsterdam
Na 6 maanden genoten, gewerkt, gedronken, gezwommen, gewandeld, ge-chilled, gelachen, gehuild, gepraat, gezwegen, en nog meer voltooid verleden tijds woorden te hebben gedaan (da’s er weer een), gaan we nu uiteindelijk dit eiland verlaten.
‘tis heel snel gegaan. De tijd gaat hier 4x zo snel!
Ons verblijf op St.Eustatius is ons stiekem toch meer aan het hart gegaan dan dat wij beiden hadden verwacht.
Elke ochtend een wandeling naar mijn werk.
Zonnebril op om half acht, wandelend door prachtige natuur, hageldissen en slangen passerend, de eilanden van St.Maarten en Saba in zicht, en dan moet mijn dag nog beginnen.
Prachtige tuinen bijhouden, wat timmeren aan raam luikjes, een paalwoning schilderen, sleutelen aan een motorboot, een druppende kraan repareren.
Om vervolgens de rest van de middag, zodra Lotte ook thuis komt, lekker met z’n tweeën van een biertje te genieten en praten over ditjes en datjes, van onze wel gespendeerde uurtjes en avond plannen.
Tegen zonsondergang zijn de enige zorgen of dat je nu thuis eet, iets gaat eten met vrienden of door wie je nu deze keer bent uitgenodigd voor een maaltijd.
Als de vrijdag avond in zicht is (of je nu in Europa bent of waar dan ook, vrijdag avond is vrijdag avond!), verzamelen wij ons met een hechte vriendengroep bij het kleinste barretje van het eiland om, voor de gezamenlijke maaltijd, enkele biertjes en gebruikelijke Tequila shotjes te drinken.
Vervolgens het stadje in, lekker smikkelen en drinken, evt. wat dansen en kwatsen en dan gezond om 6 uur naar bed om vervolgens na 6 uurtjes slaap elkaar weer met een houten hoofd te treffen op het “uitkater strand”.
Biertje erbij, muziekje, snorkelen en plannen voor de avond maken.
“Wat is het leven toch zwaar”
Waar wij beiden veel waarde aan hechten is onze, in zo’n korte tijd ontstaande, hechte vrienden.
Je komt namelijk niet zomaar naar St.Eustatius.
Als je denkt aan de Nederlandse Antillen, schieten toch eerder de eilanden van Aruba, Bonaire, Curaçao en St.Maarten door je hoofd.
Waarom dan zo’n piepklein eilandje van 3200 inwoners en derde wereld uitstraling?
Daarom heeft iedereen zijn eigen verhaal en reden om hier aan te spoelen.
Veel mensen waarmee wij omgaan zou je lopend in Nederland of België straal negeren of niet eens opmerken.
We gaan naar totaal verschillende kroegen, luisteren heel andere muziek, hebben een totaal ander uiterlijk en smaak, en zouden thuis eerder een oordeel over elkaar hebben.
Hier is dat helemaal niet van toepassing.
We zitten op een heel klein eilandje, een puistje in de zee, en we hebben het maar met elkaar te doen.
Dit gegeven brengt fantastische connecties en vriendschappen met zich mee.
Je kent zo iedereen.
De plaatselijke zwervers gaan zelfs naar ons rondvragen als we een keer niet onze gezichten in de Chinese bar hebben laten zien.
Van de caissière tot barvrouw, van de schilder tot poetsvrouw, van de bankier tot de tabaks verkoper, van de eiland secretaris tot zwerver, we kennen ze allen bij naam en zonder praatje kom je niet weg.
Het kan dan ook gerust uren duren als je alleen maar even weg gaat om een pakje sigaretten te halen of even snel boodschappen te doen.
Laatst ben ik op 30 april 33 lentes jong geworden.
Op Statiaanse wijze was natuurlijk iedereen op de hoogte.
Na enig indrinken zijn we met een groepje in een locaal Spaans barretje beland.
Het was die avond gebruikelijk om Tequila te drinken uit de navel van een jong meisje.
Om 12 uur had Lotte het in haar hoofd gekregen om plat op haar rug op de bar te gaan liggen en mij te laten drinken uit het diepe putje van haar buik.
Laat ik het zo zeggen, ik heb nog nooit zoveel Tequila binnen gekregen in twee minuten!
Niet dat haar navel zo diep was maar omdat ik –met mijn hoofd naar beneden gedrukt- , een halve fles heb moeten opslobberen in de hoop van een luchtbel die mij van enige zuurstof zou voorzien!
“Officieel stomdronken!”
Maar…in tegenstelling tot mijn leeftijd was de avond nog jong.
Naar een Chinese bar gekropen waar ik nog een gratis hapje kreeg en tegen 6 uur thuisgekomen. God weet hoe (en ik ben Atheïst).
Vorige week hebben wij onze tickets geboekt.
We wisten “ongeveer”, waar we naar toe wilden nl. Centraal-Amerika.
Onze goedkoopste vlucht kwam uit in Honduras.
Dus wij direct boeken en daarna toch maar eens even kijken waar dat het nu precies ligt.
Nu blijkt het in het midden van Midden-Amerika te liggen, dus goed!
We vliegen 8 mei naar St.Maarten om daar twee dagen rond te kijken (Lotte had het eiland nog niet gezien).
Daarna vliegen we op 10 mei naar Puerto Rico, dan naar Florida en vervolgens landen wij in San Pedro Sula in Honduras.
Vandaar zien we wel wat we doen.
Je blijkt daar makkelijk te kunnen werken en Spaans leren tegelijkertijd.
Er zijn van die Spaanse cursussen van 4 uur per dag en de rest van de dag een baantje in de horeca. En dat voor een weekje of 4.
Tegen de tijd dat we vloeiend Spaans spreken –we kunnen ons nu al wel redden met de taal-, gooien we bij wijze van spreken een dartpijltje in de kaart en zien we wel waar het schip strand.
We willen veel van de Maya cultuur bezichtigen, de jungles en de beaches.
Verder reizen we veel met bussen, slapen bij families en hostels en lopen we door het continent naar Zuid-Amerika.
Grappig is dat enkele van onze Statiaanse vrienden ons al komen opzoeken in de grote vakantie, waar we dan ook mogen zijn.
Het idee om naar Nederland of België terug te komen staat steeds verder van ons af.
En zo ook veel mensen die ik hier spreek.
Zelfs mijn ouders, waar bij we nu verblijven onze laatste twee weken hier, gaan zeker niet meer terug.
Waarschijnlijk zitten zij in Bonaire over een jaartje of zo.
Dat wil zeker niet zeggen dat we onze vrienden en familie niet missen maar een nieuw bestaan opbouwen in de Benelux zien we voorlopig echt niet zitten.
Natuurlijk komen we wel een bezoekje brengen binnen een jaartje of drie (Lotte: afhankelijk van het geld en de reiszin) maar na twee weken zullen we toch weer blij zijn om Europa te verlaten naar iets anders.
Wij wensen jullie allen een prettige en gelukkige tijd toe.
Elk van jullie is zeker in ons hart gesloten en het is daarom dat wij –ondanks de afstand-, ons nog steeds thuis voelen in onze herinnering aan jullie.
We houden jullie op de hoogte via deze reisverslagen en hopen menig hart te doen ontvlammen om ons eens op te komen zoeken.
Bij deze; “Hasta la vista”, en “May the force be with you”,
Lotte & Ramon
-
06 Mei 2011 - 18:21
Loony:
Maak er iets moois van! (kan t nog mooier?!)
Love you guys! -
06 Mei 2011 - 21:27
Mellie:
Hey schatjes,
Wat een verhaal!
Ik zie jullie inderdaad nimmer meer definitief terugkomen, maar ja gelijk heb je! Jullie hebben elkaar, leuke mensen, heerlijk weer en super uitzichten en plaatsen om jullie heen, dus ik geef je groot gelijk! Ik ben en blijf wel de saaie Mel die te chicken is om ook maar 1 stap buiten Waalwijk te zetten (verschil moet er zijn), maar hoop jullie echt een keer te komen opzoeken om een "kijkje" te nemen in jullie heerlijke leven!
Geniet ervan (wat jullie toch al doen) en keep me posted, want het is heerlijk om zoiets te lezen vanuit hier!
Een hele dikke kus en knuffel! xx -
07 Mei 2011 - 08:38
Patrick:
Geweldig echt! Ik denk dat we hier met z'n allen maar alvast moeten gaan sparen.
Tropische tequailas, natte stranden...klinkt goed!
Maar ik vind het te gek dat jullie zon geweldige tijd hebben en er is nog lang geen eind in zicht. Knallen godverdomme! Geniet ervan en tot later. -
09 Mei 2011 - 13:35
Sanca:
amaai, een traantje vloeit toch wel zene als ik dit lees!!! had ik maar de centjes... geniet mijn lieverdjes!! geniet!!! -
09 Mei 2011 - 20:50
Geof:
amaai, klinkt allemaal zo super. Ben blij te horen da jullie het ginder zo ongelooflijk goed stellen. En ook wel wa triest te horen da ons belgenlandje niet meer tot de opties behoort... ma toch meteen weer een warm gevoel door dat laatste paragraafje...
geniet er ten volle van ginder! -
11 Mei 2011 - 06:21
Kim:
Hoi Lotte en Ramon,
Wat een fantastische verhalen! :)
x Kim -
11 Mei 2011 - 15:10
Machiel De Vos:
Hoi Lotte & Ramon,
nogmaals heel veel plezier met jullie grote avontuur, en ga er zoveel mogelijk van genieten!
Groeten, de bakker
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
