Thailand 10/11/2015 - 12/12/2015
Door: Ramon
Blijf op de hoogte en volg Ramon
13 November 2015 | Thailand, Bangkok
Geland in Hong Kong. Wat een ervaring zeg! Een ontzettende broeierige stad met teveel mensen en een overdaad aan Smartphones, ofwel 'Dumbphones'.
Al snel verdwaalden we in de chaos van 100den straatjes en neonverlichting. Een welkom toevluchtsoord was de gigantische “Sitting Buddha”, ver buiten de stad en op grote hoogte te vinden tussen de wolken van de omringende bergen.
Na 3 dagen Hong Kong zijn we de stad, of liever gezegd, de chaotische kinderdisco ontvlucht naar Bangkok in Thailand.
Bangkok is een waar rustoord vergeleken met het onpersoonlijke Hong Kong en we werden al snel overspoeld met de Thaise vriendelijkheid en het heerlijke 'streetfood'.
Na enkele dagen het ware Bangkok te hebben beleefd -de tempels, het eten en de rosse buurt-, wilden we doortrekken naar Surin in het oosten. De bus waarin we zaten was veel verder doorgereden dan ons uitstappunt en reed verder richting het eiland Ko Chiang.
Dit grote eiland staat bekend om de grote massa toeristen die in enkele weken tegoed doen aan het witte strand, de vele hoertjes en de ontelbare cocktail bars. Een plaats die wij normaal gezien zouden vermijden als de pest. Ach ja, het toeval heeft ons altijd naar de mooiste plekjes gebracht en we waren onze bushalte toch al kilometers gepasseerd. Als het echt zo'n “tourist trap”, zou blijken dan zouden we de volgende dag gewoon weer vertrekken.
Het geluk bleek aan onze kant te staan. Het toeristen seizoen was nog niet in volle gang en wij troffen vrijwel lege stranden en lage prijzen aan. Een heerlijke, marginale luie week hebben we aan het strand gelegen, scooter gereden en gedronken op ons paradijselijke prive eiland.
Zodra de toeristen begonnen binnen te stromen was het voor ons tijd om te vertrekken. We besloten om naar Kanchunaburi te gaan.
Kanchunaburi bleek een goede beslissing. Een rustiek dorpje zonder al te veel toeristen accomodatie. Langs het dorp stroomt de Kwai rivier waarin onze kamer dreef. Verderop was de bekende brug te vinden uit de film “The bridge over the river Kwai”.
Met een prettig gezelschap van enkele Nederlandse dames hebben we wat rond gescheurd op onze scooters, watervallen bezocht en -onder het genot van veel eten en drinken-, enkele dagen gespendeerd. We hadden geluk dat het “Loi Krathong”, net was begonnen waarbij de hele bevolking offers in de vorm van drijvende bloempaketten en kaarsjes aan de rivier schenkt. Ook werd de avondlucht verlicht door talloze lampionnen die een voodschap aan de goden zouden afleveren. Uiteraard hebben wij hier ook aan meegedaan.
Wat we ook niet konden laten is een antieke treinrit over de “Death Railway”, die is gemaakt door Australische, Engelse en Nederlandse krijgsgevangenen in de tweede wereldoorlog. De Japanners waren in die tijd zeker geen lieverdjes en het is dan ook een heel dubbel gevoel om over zoveel leed heen te rijden door zo'n prachtig en vreedzaam landschap.
's Avonds bij terugkomst over de beroemde brug vielen we nogmaals met onze neus in de boter omdat er eens per jaar een lichtvoorstelling wordt gegeven over de herbeleving uit 1941.Dit gaat gepaard met knallende oorlogsgeluiden, vuurwerk en veel eten natuurlijk. Na Kanchunabri besloten we naar Ciang Mai te gaan. We stonden voor een keuze: of een lange treinrit van 18 uur, of een korte en zeer betaalbare vlucht vanuit Bangkok naar Chiang Mai van 1,5 uur.
De keuze was snel gemaakt.
We verbleven enkele dagen in Chiang Mai, genietend van de vele barretjes, de nachtmarkt en enkele prachtige motor ritten door de omgeving.
Vervolgens trokken we door naar Pai. Dit pittoreske hippie dorpje had -buiten de bars, yoga schooltjes en paddestoelen milkshakes-, veel bezienswaardigheden te bieden op de motor. We hebben de reusachtige vallei doorkruist op twee wielen om enkele keren te stoppen om een olifant te knuffelen.
Tevens een leuke “Mahout”, olifanten rijbewijs behaald zodat we deze aan ons steeds uitbreidender rijbewijs zouden kunnen toevoegen. Na Pai was het tijd voor het uiterste noorden, Chiang Rai.
Tijdens een lange rondrit op een scooter door de bergen reden we door lokale dorpjes en hebben we enkele “sigaretten”, gekregen van de bevolking. Een prachtig en onbezocht gebied waar het asfalt plaatsmaakt voor zandpaden en jungle. Onderweg spoel je het rode zand van je af in een onaangeroerde warmwaterbron.
Onze Visa (30 dagen geldig), was bijna verlopen dus we besloten een weg te zoeken naar Laos. Een nachtje in Chiank Khong langs de Mekong rivier later, staken we over naar het nog onbekende en ongerepte land: Laos.
Terwijl ik dit schrijf zakken we per boot langzaam af via de machtige Mekong rivier naar het binnenland van Laos. De tocht duurt twee dagen maar daarover de volgende keer meer…
Voor foto's van onze trip kun je terecht op mijn facebook onder 'albums'.
Al snel verdwaalden we in de chaos van 100den straatjes en neonverlichting. Een welkom toevluchtsoord was de gigantische “Sitting Buddha”, ver buiten de stad en op grote hoogte te vinden tussen de wolken van de omringende bergen.
Na 3 dagen Hong Kong zijn we de stad, of liever gezegd, de chaotische kinderdisco ontvlucht naar Bangkok in Thailand.
Bangkok is een waar rustoord vergeleken met het onpersoonlijke Hong Kong en we werden al snel overspoeld met de Thaise vriendelijkheid en het heerlijke 'streetfood'.
Na enkele dagen het ware Bangkok te hebben beleefd -de tempels, het eten en de rosse buurt-, wilden we doortrekken naar Surin in het oosten. De bus waarin we zaten was veel verder doorgereden dan ons uitstappunt en reed verder richting het eiland Ko Chiang.
Dit grote eiland staat bekend om de grote massa toeristen die in enkele weken tegoed doen aan het witte strand, de vele hoertjes en de ontelbare cocktail bars. Een plaats die wij normaal gezien zouden vermijden als de pest. Ach ja, het toeval heeft ons altijd naar de mooiste plekjes gebracht en we waren onze bushalte toch al kilometers gepasseerd. Als het echt zo'n “tourist trap”, zou blijken dan zouden we de volgende dag gewoon weer vertrekken.
Het geluk bleek aan onze kant te staan. Het toeristen seizoen was nog niet in volle gang en wij troffen vrijwel lege stranden en lage prijzen aan. Een heerlijke, marginale luie week hebben we aan het strand gelegen, scooter gereden en gedronken op ons paradijselijke prive eiland.
Zodra de toeristen begonnen binnen te stromen was het voor ons tijd om te vertrekken. We besloten om naar Kanchunaburi te gaan.
Kanchunaburi bleek een goede beslissing. Een rustiek dorpje zonder al te veel toeristen accomodatie. Langs het dorp stroomt de Kwai rivier waarin onze kamer dreef. Verderop was de bekende brug te vinden uit de film “The bridge over the river Kwai”.
Met een prettig gezelschap van enkele Nederlandse dames hebben we wat rond gescheurd op onze scooters, watervallen bezocht en -onder het genot van veel eten en drinken-, enkele dagen gespendeerd. We hadden geluk dat het “Loi Krathong”, net was begonnen waarbij de hele bevolking offers in de vorm van drijvende bloempaketten en kaarsjes aan de rivier schenkt. Ook werd de avondlucht verlicht door talloze lampionnen die een voodschap aan de goden zouden afleveren. Uiteraard hebben wij hier ook aan meegedaan.
Wat we ook niet konden laten is een antieke treinrit over de “Death Railway”, die is gemaakt door Australische, Engelse en Nederlandse krijgsgevangenen in de tweede wereldoorlog. De Japanners waren in die tijd zeker geen lieverdjes en het is dan ook een heel dubbel gevoel om over zoveel leed heen te rijden door zo'n prachtig en vreedzaam landschap.
's Avonds bij terugkomst over de beroemde brug vielen we nogmaals met onze neus in de boter omdat er eens per jaar een lichtvoorstelling wordt gegeven over de herbeleving uit 1941.Dit gaat gepaard met knallende oorlogsgeluiden, vuurwerk en veel eten natuurlijk. Na Kanchunabri besloten we naar Ciang Mai te gaan. We stonden voor een keuze: of een lange treinrit van 18 uur, of een korte en zeer betaalbare vlucht vanuit Bangkok naar Chiang Mai van 1,5 uur.
De keuze was snel gemaakt.
We verbleven enkele dagen in Chiang Mai, genietend van de vele barretjes, de nachtmarkt en enkele prachtige motor ritten door de omgeving.
Vervolgens trokken we door naar Pai. Dit pittoreske hippie dorpje had -buiten de bars, yoga schooltjes en paddestoelen milkshakes-, veel bezienswaardigheden te bieden op de motor. We hebben de reusachtige vallei doorkruist op twee wielen om enkele keren te stoppen om een olifant te knuffelen.
Tevens een leuke “Mahout”, olifanten rijbewijs behaald zodat we deze aan ons steeds uitbreidender rijbewijs zouden kunnen toevoegen. Na Pai was het tijd voor het uiterste noorden, Chiang Rai.
Tijdens een lange rondrit op een scooter door de bergen reden we door lokale dorpjes en hebben we enkele “sigaretten”, gekregen van de bevolking. Een prachtig en onbezocht gebied waar het asfalt plaatsmaakt voor zandpaden en jungle. Onderweg spoel je het rode zand van je af in een onaangeroerde warmwaterbron.
Onze Visa (30 dagen geldig), was bijna verlopen dus we besloten een weg te zoeken naar Laos. Een nachtje in Chiank Khong langs de Mekong rivier later, staken we over naar het nog onbekende en ongerepte land: Laos.
Terwijl ik dit schrijf zakken we per boot langzaam af via de machtige Mekong rivier naar het binnenland van Laos. De tocht duurt twee dagen maar daarover de volgende keer meer…
Voor foto's van onze trip kun je terecht op mijn facebook onder 'albums'.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
